همه چیز درباره کشت گیاه سویا

خصوصیات گیاه سویا :

این گیاه در فارسی با نام های متفاوتی از جمله ، سوژا ، لوبیا روغنی ، لوبیا چینی ، نخود فرنگی چینی ولوبیا منچوری نامیده شده است . در زبان انگلیسی به soybean مشهور است . سویا گیاهی است که در بهار بعنوان کشت اول و در تابستان بعنوان کشت دوم کاشته می شود .

سویا دارای ریشه اصلی عمیقی بوده که می تواند تا ۱۵۰ سانتی متری خاک نیز نفوذ نماید . در سویا علاوه بر ریشه اصلی ، ریشه فرعی به صورت حجمی نیز وجود دارد که در صورت مساعد بودن شرایط و وجود باکتری های همزیست سویا ، ازت موجود در هوا را ، در گره های ریشه سویا تثبیت می نماید . سویا گیاهی روزکوتاه است . رنگ گل های آن متنوع می باشد. ( از جمله سفید ، بنفش و صورتی ) گل آذین آن ، خوشه ای و دانه ی آن کلیوی یا گرد می باشند.

انجیراستور: سویا در دمای ۸ تا ۱۰ درجه ی سانتی گراد جوانه می زند ، سویا گیاهی است کاملاً خودگشن و میزان دگر گشنی در آن کمتر از۵ درصد گزارش شده است . لذا می توان از بذور برداشت شده برای کشت سال های بعد استفاده کرد. گلدهی در سویا با روزهای کوتاه تحریک می شود . وزن هزار دانه در سویا بین ۸۰ تا ۴۵۰ گرم متغیر است. اما در ارقام زراعی متداول وزن هزار دانه، بین۱۲۰ تا ۲۳۰ گرم می باشد. دانه که بازده اقتصادی سویا ست حدود ۴۷ درصد وزن اصلی گیاه را در زمان رسیدن تشکیل می دهد.
ارقام سویا :

حاصل فعالیت‌های تحقیقاتی سویا در کشور معرفی ۲۰ رقم تجاری از گروه رشدی دو تا پنج است که مهم‌ترین آن‌ها شامل ارقام نکادر ، کاسپین ، تِلار و ساری برای کشت در استان مازندران و کتول برای استان گلستان ، M7 و M9 برای استان لرستان ، ویلیامز و L17 برای دشت مغان و سالند و ۵۰۴ برای کشت در استان خوزستان می‌باشند.

سویا گیاهى تابستانه است که با توجه به‌نوع رقم و شرایط اقلیمى منطقه از نیمه ‌بهار تا اوایل تابستان کشت مى‌شود. چنانچه به‌عنوان کشت دوم در نظر گرفته شود شخم اولیه بلافاصله پس از برداشت محصول زده مى‌شود و اگر کشت اول باشد تخم اولیه ابتداى پائیز و شخم ثانویه و تسطیح قبل از کاشت انجام مى‌شود.

هدف نهایى و اساسى از آماده‌سازى زمین براى کشت عبارت از تهیه یک بستر مناسب براى استقرار و رشد بذر است. یک بستر مطلوب عبارت است از خاک نرم و مسطح که ماشین‌آلات بتوانند بذر را در یک عمق مناسب و به‌ طور یک‌دست کشت کنند و تماس بین بذر و خاک برقرار شود . از انجام عملیات اضافى باید پرهیز نمود ، زیرا ممکن است باعث فرسایش و تخریب خاک شود . بعد از شخم نیز باید از حداقل عملیات استفاده کرد تا از فشردگى زیاد خاک جلوگیرى شود.
الف : مرحله کاشت سویا :

۱- آماده سازی زمین :

در افزایش تولید بسیار با اهمیت می باشد . جهت تهیه بستر مطلوب انجام یک با شخم عمیق ( در پائیز یا بهار ) و دیسک و ماله کشی قبل از کاشت ضروری می باشد.

۲- مصرف علفکش قبل از کاشت سویا :

قبل از کشت بذر :علف کش های توصیه شده برای مصرف قبل از کشت بذر شامل اتال فلورالین (سونالان) بمیزان ۳ لیتر در هکتارویا تری فلورالین ( ترفلان ) ۵/۲ لیتر در هکتار می باشد که بایستی با استفاده از سمپاش های توصیه شده و با حجم آب ۳۵۰ تا ۵۰۰ لیتر در هکتار پس از آماده سازی خوب زمین مصرف و در مدت کمتر از ۲ تا ۴ ساعت با خاک در عمق ۵ سانتیمتری مخلوط شود .

۳- تاریخ کاشت سویا :

سویا را به دو صورت بهاره و تابستانه می توان کشت نمود.

– تاریخ کشت بهاره سویا از اوایل اردبهشت لغایت اوایل خرداد.

– تاریخ کشت تابستانه سویا از اوسط خرداد لغایت دهه آخر تیر.

۴- عمق و روش کاشت سویا :

سویا به دو صورت دستپاش و ردیفی کشت می شود. ردیفکار های مختلف با انجام تغیراتی مختصر برای بذر کاری سویا قابل استفاده می باشند و فاصله ردیف ها بسته به زمان کاشت و رقم بذر مصرفی بین ۳۰ تا۵۰ سانتی متر و فاصله بوته ها نیز ۳ تا ۸ سانتی متر خواهد بود.

۵- مصرف کود شیمیایی :

بطور کلی برای بافت سنگین ۲۵ تا۵۰ کیلو گرم کود اوره همراه با باکتری نیتراژین و برای بافت سبک ۵۰ کیلو گرم اوره ، ۵۰تا ۱۰۰ کیلو گرم فسفات ، ۵۰ تا۱۰۰ کیلو گرم پتاسیم ، ۵۰ گیلو گرم گوگرد پودری همراه با مصرف باکتری تیوباسیلوس و ۵۰ کیلو گرم سولفات منیزیم توصیه می گردد.

۶- مصرف باکتری مخصوص سویا:

توصیه می گردد به منظور تامین ازت مورد نیاز سویا از باکتری مخصوص سویا استفاده شود و یک پاکت از این باکتری برای آغشته کردن بذر مصرفی یک هکتار کافی خواهد بود.

۷- میزان و نوع بذر مصرفی و تراکم بوته سویا :

میزان بذر مصرفی و تراکم بوته بسته به زمان کاشت و رقم بذر متفاوت خواهد بود. درکشت بهاره میزان مصرف بذر ۶۰ کیلو گرم و تراکم بوته بین ۳۰ تا۴۰ بوته ودرکشت تابستانه دیرکاشت چنانچه ازبیستم تیر به بعد اقدام به کشت گردد میزان مصرف بذر۷۰ کیلوگرم می باشد و تراکم مناسب بین ۵۰تا۶۰ بوته خواهد بود.

کلیه ارقام موجود جهت کشت در همه مناطق استان قابل توصیه بوده و جهت کشت در اراضی لب شور ساحلی ساری توصیه می گردد.

۸- آبیاری سویا :

تنظیم دوره آبیاری تاثیر فوق العاده ای در افزایش عملکرد سویا خواهد داشت . بهتر است اولین آبیاری جهت گاو رو شدن زمین و بستر مطلوب ، قبل از بذر کاری صورت می گیرد (هیرم کاری ) . مراحل بعدی آبیاری متناسب با شرایط منطقه و میزان نزولات ( بارندگی ) داشته و به مراحل حساس رشد گیاه ( تشکیل گل ، غلاف بندی و دانه بستن ) بستگی خواهد داشت.

زمان کاشت سویا :

حداقل حرارت خاک براى جوانه‌زدن و سبز شدن سویا حدود ۱۵ درجه سانتى‌گراد و دماى مطلوب آن حدود ۳۰ درجه سانتى‌گراد است. اما غیر از درجه حرارت ، عوامل دیگرى در تعیین تاریخ کاشت مؤثر هستند که عبارتند از : نوع رقم ، زمان برداشت کشت قبلى (اگر به‌عنوان محصول دوم کشت شود)، شرایط اقلیمى منطقه و فتوپریود. به‌طور کلى بهترین تاریخ کشت سویا براى هر منطقه و ارقام مورد نظر باید با انجام آزمایشات مشخص گردد. زمان تقریبى کاشت این گیاه به‌عنوان محصول مستقل بهاره در نواحى معتدل تا سرد کشور از نیمه اردیبهشت تا اواسط خرداد است. چنانچه به‌عنوان کشت دوم در نظر گرفته شود، بسته به‌ زمان برداشت محصول قبلى از اواسط اردیبهشت تا اواسط تیرماه به کشت آن اقدام مى‌گردد. تأخیر در کشت و یا کشت دیرهنگام ، باعث کاهش رشد رویشى بوته مى‌شود . که براى جبران آن ، فواصل بین ردیف را نزدیک به‌هم در نظر مى‌گیرند.
ب) مرحله داشت سویا :

۲-۲-۱ علف‌های‌هرز و مدیریت کنترل آن در زراعت سویا

زمان رویش علف هرز , تراکم علف هرز , گونه علف هرز , طول دوره رقابت , تیپ ظاهری علف هرز و تراکم محصول . اساسا علف‌های‌هرز برای استفاده بیشتر از نور، آب ، مواد غذایی و فضا با گیاهان زراعی رقابت می‌کنند و نتیجه رقابت ، خسارت‌هایی است که به محصول زراعی وارد می‌شود . مهم‌ترین عارضه حاصل از تداخل علف‌های‌هرز با زراعت سویا را می توان در سه گروه به شرح زیر دسته بندی نمود.

۱- خسارت روی عملکرد یا کاهش کمیت محصول

۲- خسارت کیفی که طی آن کیفیت یا ارزش محصول کاهش می‌یابد.

۳- بالارفتن هزینه‌های تولید.

آنچه مسلم است اینکه نهاده‌هایی (کود ، آب ، نور،…) که باید در اختیار گیاه زراعی قرار بگیرند تا در حد پتانسیل مورد نظر محصول تولید نمایند در حضور علف‌های‌هرز و استفاده آنها از منا بع ونهاده‌های فوق سبب می‌گردد که وزن محصول کاهش یابد و میزان خسارت وارده از این طریق ( کاهش وزن محصول ) بسته به شرایط مختلف و نوع علف‌های‌هرزمتفاوت است و در منابع تا ۷۸% گزارش شده است.
خصوصیاتی از علف هرز که در میزان خسارت نقش دارد را می توان در موارد زیر بیان نمود :

۲-۲-۲ خسارت کیفی علف‌های‌هرز در سویا

یکی از موارد مهم در خسارت علف‌ های‌ هرز، کاهش کیفیت محصول تولیدی است. مخلوط بودن بذر سویای برداشت شده با بقایای علف‌هرز بشدت می‌تواند سبب کاهش کیفیت و ارزش اقتصادی محصول شود . از جمله علف‌هرز که در زراعت سویا از این دیدگاه دارای اهمیت فراوان است ، علف‌هرز تاج‌ریزی است . معمولا در هنگام برداشت سویا میوه علف‌هرز تاج‌ریزی بصورت سته گوشتی و آبدار می‌باشد که مخلوط شدن آن با بذر سویا سبب بالا رفتن میزان رطوبت و فساد سریع محصول برداشت شده می‌گردد.

۲-۲-۳ افزایش هزینه‌های تولید سویا

یکی از دلایل عمده اجرای بسیاری از عملیات زراعی ( کشت و کار) در مزارع محصولات زراعی ، موضوع کنترل علف‌های‌هرز می‌باشد . گزارش وزارت کشاورزی ایالت متحده حاکی است که حدود ۴۲ درصد هزینه‌های کنترل آفات در مزارع این کشور مربوط به علف‌های‌هرز است . همچنین بیش از ۶۵ درصد کل فروش آفت‌کش‌ها در سال ۱۹۸۴ در ایالت متحده مربوط به علف کش‌ها بوده است (۱۷). مشکلات ناشی از وجود علف‌های‌هرز در زمان برداشت نیز باعث افزایش هزینه تولید و نگهداری محصول می‌گردند.

۲-۲-۴ ایجاد مشکلات در هنگام برداشت سویا

بدلیل عدم همزمانی در رسیدن علف‌های‌هرز با محصول سویا از یک طرف ، تراکم بالا و داشتن بافت‌های خشبی یا چوبی برخی از علف‌های‌هرز در مزارع سویا سبب می‌گردند تا زارع در هنگام برداشت محصول سویا با مشکلات زیادی مواجه گردد . برای مثال وجود علف‌های‌هرزی چون گاوپنبه ، تاج‌خروس ، سورگوم در مزارع سویا مانع برداشت مکانیزه محصول می‌گردد. عدم کارائی مناسب ، خرابی و از کار افتادن ادوات و وسایل برداشت نیز جزء موارد قابل ذکر است. از طرفی تنوع و تراکم علف‌های‌هرز سبب می‌گردد تا محصول در زمان مناسب قابل برداشت نبوده و از این لحاظ نیز زارع زیان ببیند.

افزایش احتمالی هزینه‌های تولید سویا

۱- احتمال افزایش آلودگی و طغیان آفات و بیماری‌ها خصوصا کنه تارعنکبوتی و عسلک پنبه (سفید بالک Bemisia tabaci)

۲- هدر رفتن آب آبیاری خصوصا در مناطقی که از کانالهای سنتی انتقال آب استفاده می‌شود

۳- رها سازی ترکیبات آللوپاتی بازدارنده رشد برای سویا

۴- بالا رفتن ناخالصی محصول در هنگام تحویل
مهمترین علف های هرز مزارع سویا :

شامل انواع تاج خروس , گاوپنبه , تاجریزی ,سلمک , خرفه , تاتوره , سوروف , اویارسلام , پیچک , قوزک , چسبک و ….می باشد.

برای کنترل و کاهش خسارت علف های هرز به سویا بایستی از همه راه های ممکن بهره جست در این راستا رعایت تناوب زراعی , استفاده از بذور بوجاری شده , تهیه مناسب بستر بذر ,انجام شخم حداقل ۳ تا ۴ هفته زودتر از زمان کشت و انهدام علف های هرز رویش یافته با دیسک در هنگام کشت , رعایت زمان مناسب کشت , استفاده از میزان مناسب بذر در واحد سطح و …

برای کنترل شیمیایی علف های هرز سویا :

۱- پس از کشت بذر سویا :

علف کش های توصیه شده برای مصرف پس از رویش علف های هرز در زراعت سویا عبارتند از:

۱-۲ برای کنترل علف های هرز پهن برگ علف کش بنتازون ( بازاگران ) بمیزان ۵/۲ لیتر در هکتار در مرحله ۴ تا ۶ برگی علف های هرز همجون تاج خروس و گاوپنبه توصیه می شود. اگر بتوان این علف کش را در دو مرحله و در هر بار نصف دز مصرف کرد نتایج بهتری بدست خواهد آمد.

۲-۲- برای کنترل علف های هرز کشیده برگ علف کش های هالوکسی فوپ آرمتیل ( گالانت سوپر) بمیزان ۸/۰ لیتر در هکتارهالوکسی فوپ اتوکسی اتیل( گالانت) بمیزان ۲ لیتر در هکتارستوکسیدیم( نابو اس )بمیزان ۲ لیتر در هکتار فلوآزیفوپ پی بوتیل (فوزیلید) بمیزان ۲ لیتر در هکتار در مرحله ۴ تا ۶ برگی علف های هرز نازک برگ همچون سورف وچسبک توصیه می شوند.

برای کاربردعلفکش های کنترل کننده کشیده برگ توصیه می شود علف کش ها را همراه با روغن های سورفکتانت مثل سیتوگیت به میزان ۳/۰ تا ۵/۰ درصد حجم محلول بکار ببرند مشروط بر اینکه حد اکثر روغن مصرفی در هر هکتار از یک لیتر تجاوز نکند .
کنترل آفات سویا :

مهم‌ترین آفات سویا که در نقاط مختلف کشور شایع مى‌باشند عبارتند از: عسک ، تریپس ، شته ، کنه دو نقطه‌ای ، آگروتیس ، کارادرینا و برخى دیگر از برگ‌خوارها و غلاف‌خوارها . همچنین مگس ‘هیله میا’ یا ‘کلس بوبیا’ به‌خصوص در مراحل کشت دیرهنگام سویا و یا عمق نامناسب ، بذرها را از بین مى‌برد.

جمعیت بسیارى از آفات را مى‌توان با یخ آب زمستانه ، شخم پائیزه و تناوب زراعى کاهش داد . کنترل شیمیایى زمانى انجام مى‌شود که آفت مزبور، خسارت خود را آغاز نموده باشد.

درحال حاضر مهمترین آفات سویا در استان مازندران کنه تارعنکبوتی ( urticae ( Tetranychus

و کرم غلاف خوار سویا ( Helicoverpa armigera) می باشند.

بر اثر خسارت شدید این آفت برگ های سویا برنزه و قهوه ای می شوند و این آفت تارهای بسیار ظریف همانند تار عنکبوت روی گیاه ایجاد می کند و برگ های آلوده به آفت غبار آلود بنظر می رسند . در پشت برگ های آفت زده مراحل مختلف زیستی این جانور (جانور بالغ ، پوره و تخم ) قرار دارند. زمان خسارت آن به شرایط آب و هوایی و مراحل رشدی گیاه بستگی دارد.

برای کنترل شیمیایی این کنه می توان از کنه کش های تترادیفون (۳تا۴ لیتر در هکتار) و یا اورتوس (۵/۰ تا ۱ لیتر در هکتار ) استفاده کرد.

۲- کرم غلاف خوار سویا :

این حشره آفت در مرحله گلدهی و غلاف بندی سویا ، غلافها را سوراخ کرده و موجب خسارت می گردد . برای کنترل شیمیایی این آفت از حشره کش های زیر بترتیب استفاده می گردد :

۱- سومیتیون ( ۱تا ۵/۱ لیتر در هکتار )

۲- دورسبان ( ۲ لیتر در هکتار )

۳- دیازینون ( ۱تا ۵/۱ لیتر در هکتار )

۴- تیو دان ( ۳ لیتر در هکتار )

۵- اندوسولفان ( ۵/۲تا۳ لیتر در هکتار )
کنترل بیماری های سویا :

الف) بیماری های قارچی سویا :

شامل بیماری های ریشه و ساقه ، لکه برگی و غلاف و بذر هستند . از بیماری های قارچی ریشه و ساقه سویا ، بیماری پوسیدگی ذغالی دارای اهمیت بیشتری است

Macrophomina phaseolina قارچی خاکزی و بذر زاد می باشد . این قارچ با تشکیل سختینه های سیاه رنگ فراوان در ریشه و ساقه بوته های آلوده پس از برداشت سویا با پوسیدن بقایای آن ها وارد خاک شده و باعث ایجاد بیماری می شود . همچنین حدود ۳ تا ۴ درصد بذر های حاصل از مزارع آلوده نیز حامل ریشه های قارچ بوده و عامل انتقال بیماری هستند.

بیماری لکه برگی سویا شامل بیماری های قارچی و باکتریایی که علائم متفاوتی را بر روی برگ های سویا بوجود می آورند. این بیماری ها با تشکیل غلاف و بذر می توانند بذور تشکیل شده را آلوده کرده و باعث انتقال بیماری از طریق بذر گردند.
ب ) علائــم بیــماری های لکـــه بـرگـی شـامـــل بیــمـاری سـفیــدک داخــلــی

Felonospora manshurica)) ، بیماری لکه برگی Cercospora sojina)) و علائم بیماریهای باکتریایی با عوامل Fseudomonas sjrinyae)) و Xanthomonas campesteris )) مشاهده می شود.

برای کنترل بیماری های سویا و کاهش خسارت اجرای دستورالعمل زیر توصیه می گردد.

– شخم عمیق پس از برداشت سویا و مدفون کردن بقایای سویا در عمق خاک .

– رعایت تناوب زراعی با محصولاتی نظیر گندم ، ذرت و پنبه.

– بذر گیری از مزارع سالم و عاری از بیماری و تست آزمایشگاهی بذور پس از برداشت برای تعیین عوامل بیماری زای همراه بذر.

– رعایت تاریخ کاشت ، تراکم بوته و کود دهی توصیه شده برای ایجاد بوته های قوی و دارای مقاومت بیشتر به عوامل بیماری زا.

– تامین رطوبت خاک مخصوصا در فصل تابستان برای کاهش بیماری پوسیدگی ذغالی.
ج) مرحله برداشت سویا :
– زمان برداشت سویا :

وقتی غلافهای سویا به رنگ قهوه ای زرد یا سفید استخوانی تغییر یابد سویا رسیده است و برداشت محصول با کمباین گندم براحتی امکان پذیر می باشد . هنگام برداشت رطوبت دانه سویا باید ۱۲تا ۱۳ درصد باشد و هر قدر رطوبت از این بیشتر باشد لازم است بلافاصله پس از برداشت نسبت به خشک کردن محصول اقدام گردد.
– روش برداشت سویا :

در برداشت مستقیم درو و خرمن کوبی همزمان توسط کمباین صورت می گیرد و در برداشت غیر مستقیم درو با دست و خرمن کوبی توسط کمباین یا خرمن کوب انجام می شود.
– کیسه گیری سویا :

با توجه به فساد پذیری شدید دانه در رطوبت های بالاتر از ۱۲% از کیسه گیری محصول با رطوبت بالا خودداری گردد و حتما پس از هوادهی ، خشک و تمیز کردن محصول نسبت به کیسه گیری و تحویل آن به مراکز خرید اقدام گردد.
تناوب زراعی سویا :

در اکثر مزارع ، سویا بصورت کشت دوم پس از برداشت غلات کاشته می شود . لذا عمده ترین تناوب سویا در این مناطق تناوب غلات ( گندم و جو ) و سویا می باشد . استفاده از این تناوب با وجود برخی معایب از قبیل رطوبت زیاد خاک در زمان خاک ورزی برای کشت های پاییزی ، ایجاد شرایط مناسب برای ایجاد بیماری های قارچی خاکزی و کرپه نمودن کشت غلات می تواند با کنترل علف های هرز و ایجاد حاصلخیزی برای محصول بعدی نقش مؤثری داشته باشد.

اف شهرستان بیله سوار ، بابک و نواحی شرق پارس آباد و جعفرآباد عمده ترین نواحی کشت سویا در دشت مغان بشمار می روند. در سال ۱۳۸۱، سطح زیر کشت سویا در دشت مغان بالغ بر پنج هزار هکتار و در سال ۱۳۸۲بالغ بر شش هزار هکتار، در سال ۱۳۸۵حدود ده هزار هکتار و در سال ۱۳۸۶حدود سیزده هزار هکتار بوده است. عملکرد کل منطقه در سال ۱۳۸۱بالغ بر ۱۰ هزار تن و در سال۱۳۸۲بالغ بر ۱۲هزار تن بوده است. میانگین عملکرد کل منطقه در سال۸۲ بالغ بر ۲۲۰۰ کیلوگرم و در سال ۱۳۸۵ دو تن وسیصد و پنجاه کیلوگرم در هکتار بوده است. در این منطقه عملکردهای تا ۵/۳ تن نیز قابل استحصال است . درصد کشت سویا در دشت مغان بصورت کشت دوم می باشد . عواملی که موجب گسترش کشت سویا در مغان گردیده عبارتند از: الگوی خاص کاشت در دشت مغان ، مهارت بالای کشاورزان منطقه، سطح بالای مکانیزاسیون، شرایط آب وهوایی مناسب ودسترسی به آب کافی، شرایط مناسبی را برای جایگزینی سریع سویا پس از برداشت غلات در دشت مغان فراهم آورده است.

خصوصیات گیاه سویا:
این گیاه در فارسی با نامهای متفاوتی از جمله، سوژا، لوبیا روغنی، لوبیا چینی، نخود فرنگی چینی ولوبیا منچوری نامیده شده است . در زبان انگلیسی به soybean مشهور است. سویا گیاهی است که در بهار بعنوان کشت اول و در تابستان بعنوان کشت دوم کاشته می شود . سویا دارای ریشه اصلی عمیقی بوده که می تواند تا 150 سانتی متری خاک نیز نفوذ نماید. در سویا علاوه بر ریشه اصلی، ریشه فرعی به صورت حجمی نیز وجود دارد که در صورت مساعد بودن شرایط و وجود باکتری های همزیست سویا ، ازت موجود در هوا را، در گره های ریشه سویا تثبیت می نماید . سویا گیاهی روزکوتاه است. رنگ گلهای آن متنوع می باشد. (از جمله سفید ، بنفش و صورتی ) گل آذین آن، خوشه ای و دانه ی آن کلیوی یا گرد می باشند. سویا در دمای 8 تا 10 درجه ی سانتی گراد جوانه می زند، سویا گیاهی است کاملاً خودگشن و میزان دگر گشنی در آن کمتر از5 درصد گزارش شده است . لذا می توان از بذور برداشت شده برای کشت سال های بعد استفاده کرد. گلدهی در سویا با روزهای کوتاه تحریک می شود . وزن هزار دانه در سویا بین 80 تا 450 گرم متغیر است. اما در ارقام زراعی متداول وزن هزار دانه، بین120 تا 230 گرم می باشد. دانه که بازده اقتصادی سویا ست حدود 47 درصد وزن اصلی گیاه را در زمان رسیدن تشکیل می دهد.

تناوب زراعی :
در دشت مغان ۹۵ درصد مزارع سویا بصورت کشت دوم پس از برداشت غلات کاشته می شود. لذا عمده ترین تناوب سویا در این منطقه تناوب غلات ( گندم و جو ) و سویا می باشد. استفاده از این تناوب با وجود برخی معایب از قبیل رطوبت زیاد خاک در زمان خاک ورزی برای کشت های پاییزی، ایجاد شرایط مناسب برای ایجاد بیماری های قارچی خاکزی و کرپه نمودن کشت غلات میتواند با کنترل علف های هرز و ایجاد حاصلخیزی برای محصول بعدی نقش مؤثری داشته باشد.

ارقام سویا :
مهمترین رقم غالب منطقه در دشت مغان ویلیامز است که جزو ارقام (متوسط رس ) و گروه رسیدگی 3 می باشد . در کنار این رقم، رقم زان نیز که از ارقام اصلاح شده خارجی و متعلق به گروه 3 زود رس می باشد نیز بخصوص در نواحی حاشیه ای رود ارس در سطح محدودی کشت می گردد . نکته حائز اهمیت در استفاده از رقم زان، محدودیت تاریخ کاشت آن در منطقه می باشد بطوریکه این رقم بایستی حداکثر تا پنجم تیر ماه باید در منطقه کاشته شود تا بتوان عملکرد قابل قبولی و حتی بالاتر از ویلیامز از آن انتظار داشت ، در غیر این صورت به دلیل درشتی دانه آن، کاشت پس از این تاریخ باعث پایین آمدن ویگور بذر شده و در نهایت سطح سبز و عملکرد نهایی را تحت تأثیر قرار می دهد. رقم بعدی که در دست معرفی در دشت مغان است، موسوم به 17.L است که در مقایسه با ارقام دیگربرتری خود را هم از نظر سازگاری، عملکرد و فاصله بیشتر اولین غلاف از سطح زمین از خود نشان داده است که بتدریج مراحل جایگزینی خود را در منطقه طی خواهد کرد.

نوع خاک:
نوع خاک دشت مغان عموماً لومی – رسی است. که جزو خاک های سنگین و نیمه سنگین محسوب می شوند . خاک مطلوب سویا کاری ، خاک های رسی شنی هوموس دار و دارای زهکش مناسب و با PH حدود 8-8/7 می باشد. سویا در گستره وسیعی از خاک ها در صورت وجود زهکش، قابل کشت است ولی خاک های شنی برای این گیاه مناسب نیست. در جمع خاک هایی با بافت متوسط، برای زراعت سویا ایده آل است.

آماده سازی زمین :
سایت انجیراستور: عملیات آماده سازی زمین، با توجه به نوع تصمیم کشاورز در مورد کاشت به روش کاشت، خشکه کاری و یا هیرم کاری متفاوت خواهد بود.

کاشت سویا :
۱)خشکه کاری: پس از آماده سازی زمین، بصورت فا رو با فاصله خطوط۶۰-۵۰ سانتی متر با استفاده ازدستگاههای پنو ماتیک با صفحه های مخصوص سویا، عملیات کاشت انجام می گیرد. میزان مصرف بذر دراین روش ۱۱۰-۹۰ کیلوگرم بسته به نوع رقم می باشد . فاصله روی ردیف ۸-۳ سانتی متر وعمق کاشت ۵ -۳ سانتی متر می باشد ، سویا از نظر عملکرد به شدت نسبت به فاصله ردیف واکنش نشان می دهد. آبیاری در این روش بصورت نواری و هر ۲۰-۱۵ روز یکبار، با توجه به شرایط آب و هوایی منطقه صورت می گیرد و در مجموع بین ۴-۳ بار آبیاری انجام می گیرد. میزان آب مصرفی در روش بارانی در دشت مغان بین ۵ تا ۷ هزار متر مکعب می باشد.
۲) هیرم کاری: در این روش که غالب کشاورزان محلی بخصوص در اطراف شهرستان بیله سوار و منطقه بابک از آن استفاده می کنند، با از بین بردن کاه وکلش پس ازبرداشت غلات، زمین را بلافاصله آبیاری می کنند و پس از گاورو شدن زمین، ۱۵۰-۱۲۰ کیلوگرم بذر با دستگاه ردیف کار مناسب کشت می شود و آبیاری تا زمان ظهور گل ها متوقف می شود، سپس در مرحله گل دهی آبیاری دوم انجام می گیرد و ابیاری سوم نیز در مرحله پر شدن دانه ها صورت می گیرد.
در مجموع با آب قبل از کاشت که به آب هیرم معروف است معمولاً سه بار آبیاری انجام می گیرد. در مواردی که هوا بسیار گرم باشد و یا زمین شیب دار باشد، ممکن است آبیاری چهارم نیز ضرورت پیدا کند.

تاریخ کاشت:
در دشت مغان بهترین تاریخ کاشت برای کاشت اول، ۱۵ اردیبهشت تا ۱۰ خرداد می باشد، و برای کشت دوم که ۹۵ درصد کشت غالب منطقه می باشد ، تاریخ کشت مناسب بسته به تاریخ برداشت غلات در منطقه با توجه به شرایط آب و هوایی، بین ۱۰خرداد، تا ۲۰تیر ماه می باشد. که در عمل تا پایان تیر ماه نیز عملیات کاشت در منطقه ادامه پیدا می کند . در حالت کلی جهت دستیابی به محصول قابل قبول در سویا لازم است یک دوره ی رشدی حداقل به مدت۹۰تا ۱۰۰ روز برای این گیاه در دشت مغان در نظر گرفته شود . اصولاً زمانی که دمای خاک به ۱۰ سانتی گراد برسد، می توان اقدام به سویا کاری کرد.

گره های ریشه ای: قبل از کاشت، بذر سویا با باکتری ریزوبیوم ژاپونیکوم به همراه محلولی حاوی آب و شکر، مخلوط شده و مورد کاشت قرار می گیرد. (به میزان یک بسته باکتری برای 60کیلوگرم بذر ). هدف از این عمل، تسریع و کمک به فرآیند تشکیل گره های ریشه ای می باشد. گره های ریشه ای برآمدگی های کوچکی هستند که برروی ریشه سویا بوجود می آیند و این گره ها حاوی باکتری هایی هستند که ازت هوا را به شکل قابل استفاده برای گیاه تثبیت می کنند. تثبیت ازت همراه با رشد گیاه، افزایش می یابد و در مرحله شروع پر شدن دانه ها به حداکثر می رسد. در صورتی که غده ها رشد کنند، و شرایط خاک مناسب باشد، زراعت سویا می تواند در طول دوره ی رشد خود تا 280 کیلوگرم ازت در هکتار را تثبیت نماید. رنگ قسمت داخلی یک غده سالم صورتی یا قرمز است. اگر رنگ داخل غده، سفید قهوه ای یا سبز باشد، بیانگر آن است که تثبیت ازت صورت نمگیرد. PHخاک جهت رشد کامل گیاه وتشکیل گره های باید بین 8/6-6باشد. زیاد بودن ازت در خاک از رشد وفعالیت غده ها می کاهد.

همچنین کمبود فسفر هم از ارزش غده ها خواهد کاست. نکته مهم در زراعت سویا در دشت مغان، عدم تشکیل گره هاست که ضرورت استفاده از کود ازته را ایجاب می کند که البته یافتن دلیل قطعی این مسئله نیازمند بررسی های بیشتر می باشد اما دلایل احتمالی آن می توان به کیفیت باکتری ریزوبیوم ژاپونیکوم توزیع شده بین کشاورزان منطقه، PH نامناسب خاک، بافت خاک، کمبود یا فقدان هوموس در خاک وگرمی هوا یا خاک اشاره کرد. در مورد PH، می توان این توضیح را افزود که 74 در صد خاکها ی دشت مغان داری PH بین 8-8/7، ا در صد بین3/7-5/6 و 25 درصد بیشتر از 8 می باشند و از سوی دیگر PH مطلوب رشد باکتری ها جهت تشکیل گره ها، 8/6-6 می باشد.

موضوع دیگری که به نظر می رسد از دلایل کمبود فعالیت باکتری ها در دشت مغان باشد، می توان به عادت نادرست سوزاندن کاه وکلش مزارع غلات در دشت مغان اشاره کرد که ضربات شدیدی به جمعیت میکروار گانیسم ها در خاک وارد می کند که توصیه می شود برای حذف کاه وکلش به جای سوزاندن ۳۰-۲۰ کیلوگرم کوداوره در هکتار یه کاه و کلش اضافه گردد وسپس اقدام به شخم عمیق شود. از احتمالات دیگر، شدت فعالیت مکانیزاسیون و کوبیدگی بافت خاک در اثر فعالیت ماشین آلات هنگام کاشت سایر محصولات در دشت مغان می باشد که باعث از بین رفتن خلل وفرج طبیعی خاک و کاهش شدید تهویه خاک وتاثیرات احتمالی این فرآیند بر فعالیت باکتری می باشد.

كود دهي:
انجیراستور: به طور اصولی توصیه کودی بایستی بر اساس آزمون خاک انجام گیرد .ولی در روش عمومی در دشت مغان در مزارع سویا کاری ،قبل از کاشت میزان ۲۰۰ کیلوگرم کود فسفره از منبع فسفات آمونیوم به زمین داده می شود .کود ازته نیز از منبع کود اوره ،به میزان ۱۵۰ کیلوگرم در دو زمان مختلف شامل :۵۰ کیلوگرم قبل کاشت به عنوان استارتر رشد و۱۰۰ کیلوگرم پس از کاشت به صورت سرک مصرف می شود .

روش کوددهی هم با توجه به نوع کاشت متفاوت است در روش خشکه کاری که عملیات کاشت به صورت ردیفی انجام می گیرد ،عملیات کود پاشی توسط کودکار ردیفی انجام می گیرد در مزارع بزرگ مانند کشت وصنعت ها که از آبیاری بارانی (سنتر پیوت)استفاده می شود ،کود از طریق تزریق در مخازن آب آبیاری موسوم به «کود آبیاری»انجام می گیرد .در مزراع هیرم کاری ،کود به صورت مخلوط با آب آبیاری به مزارع داده می شود .

البته از نظر تئوریک ،گیاه سویا با توجه به اینکه از خانواده لگومینوز بوده وتوان تثبیت ازت هوا را دارد نیازی به کود دهی با کود ازته ندارد اما با توجه به شرایط خاکهای منطقه وعدم تشکیل گره های ریشه ای در سویا جهت دستیابی به عملکرد مطلوب وبالا مصرف کود ازته به صورت سرک ضروری به نظر میرسد.

کمبودها:
در بین عناصر ریز مغذی ،کمبود آهن وروی در خاکها ی منطقه مشاهده می شود . بطوری که بررسی ها ومطالعات انجام یافته بر روی نتایج خاکهای منطقه بیانگر آن است که حدود 72 درصد خاکهای منطقه از کمبود آهن(کمتراز4/5 ppm) حدود 69 در صد خاکهای منطقه از کمبود روی (کمتر از 7 ppm ) رنج می برند .ضمن اینکه 75در صد خاکهای منطقه از لحاظ میزان مس قابل جذب دارای وضعیت مناسب ومطلوب (بیش از 77/. ppm مس قابل جذب)وهمچنین از لحاظ منگنز 57 درصد خاکهای منطقه دارای وضیعت مطلوب و مناسب یعنی بیش از (4/6 ppm) منگنز قابل جذب می باشد .

لذابه منظور جبران این ریز مغذی ها با توجه به نتایج آزمون خاک هر مزرعه می توان برای جبران کمبود آهن از منبع سولفات آهن ، برای جبران روی ازمنبع سولفات روی وبرای جبران کمبود مس از منبع سولفات مس (کات کبود) البته با احتیاط زیاد استفاده کرد برای جبران کمبود منگنز نیز می توان از منبع سولفات منگنز استفاده کرد .

در حالت کلی به منظورجبران کمبود ما کرو المانها ومیکرو المانها می توان از کودهای مایع استاندارد استفاده کرد این کودها در بازار با نامهای تجاری متفاوت عرضه می شوند .بهترین مرحله استفاده از این کودها ،مرحله گلدهی می باشد ،اما تا مرحله پر شدن دانه هانیز می توان از این کودها استفاده کرد .میزان مصرف نیز با توجه به نوع هر کدام بین ۴-۱لیتر در هکتار با توجه به دستورالعمل مربوطه متغیر می باشد.

علف های هرز :
از مهمترین علف های هرز مزراع سویا در دشت مغان می توان به تاج ریزی یا انگورک ،تاج خروس، پیچک، سلمه تره،خرفه، گاوه پنبه وسور گوم اشاره کرد . روش مبارزه با علف های هرز نیز قبل از کاشت با سمپاشی با علفکش ترفلان به مقدار ۵/۲-۲ لیتر در هکتار سونالان به میزان ۴-۳ لیتر در هکتار ویا لاسو به میزان ۵-۴ لیتر در هکتار انجام می پذیرد اما در مبارزه پس از کاشت می توان ازسه روش در این زمینه استفاده کرد.
الف) مکانیکی :در این روش پس از اینکه گیاه کاملاًمستقر گردید ومعمولا پس از آبیاری اول ویا دوم بسته به میزان وشدت علف های هرز ، قبل از اینکه بوته ها به حدی رشد کنند که ادوات نتوانند وارد مزرعه شوند می توان با کولتیواتور زنی ویا شمشیر زنی (وسیله جهت کنترل واز بین بردن علف های هرز در کشت های ردیفی)که دردشت مغان متداول است علف های هرز را کنترل کرد.

ب) در روش دستی :با استفاده از کارگران عمل حذف علفهای هرز در مزارع سویا صورت می گیرد .
ج) روش سمپاشی :با استفاده از علف کش بازاگران پس از ۴برگی شدن سویا به میزان ۳-۲ لیتر در هکتار می توان در حهت کنترل علف های هرز اقدام نمود .نکته مهم این است که رشد رویشی فراوان وتراکم زیاد بوته در کنترل علفهای هرز بسیار موثر می باشد وهمچنین کلاٌعملیاتی که بذور علف های هرز را به عمق خاک می برند ،از درصد سبز شدن بذور علفهای هرز موجود در مزرعه ودر نتیجه از تجمع علف های هرز خواهد کاست.

همه چیز درباره کاشت و نگهداری گیاه پیازچه

آفات:
در دشت مغان آفات مهمی که بصورت گسترده کشت سویا را محدود ویا با مشکل های جدی مواجه کند وجود ندارد. اما در طول فصل زراعی مواردی از خسارت ناشی از خرگوش،پرنده کاکولی ،آگروتیس (کرم طوقه بر )ترپیس ,کنه هلیوتیس (کرم دانه خوار سویا )کرم برگ خوار (کارادرینا )مشاهد می شود . به طور کلی مبارزه با آفات سویا بخصوص در موقع گل کردن گیاه ضروری است .
۱) آگروتیس: این آفت در مراحل اولیه رویش وجوانه زنی باعث خسارت می گردد. جهت کنترل آن از دو روش در منطقه استفاده می شود: در روش اول ،از طعمه پاشی استفاده می شود ،این عمل با مخلوطی از ۱۰۰ کیلوگرم آرد یا سبوس گندم سه کیلوگرم سم سوین و۱۴-۱۲لیتر آب انجام می گیرد محصول حاصل که حالت خمیری شکل بخود گرفته ، در سطح مزرعه در اواخر روز وقبل از غروب آفتاب که جمعیت آگروتیس در سطح خاک در حال افزایش است انجام می گیرد . در روش دوم ،عمل سمپاشی با سم دور سبان به مقدار دو لیتر در هکتار انجام می گیرد (درشب)

۲) تریپس: جزو آفات مکنده است. بوسلیه خرطوم باریکی که دارد شیره گیاه را می مکد. در هوای خشک وحمله شدید آفت برگ های خسارت دیده تا حدودی رنگ قهوه ای پیدا می کنند . غالبادر مرحله ۸-۷ برگی شروع به تغذیه از گیاه می نمایند ،خسارت اقتصادی بندرت پیش می آید . جهت کنترل سم متاسیتوکس به مقدار ۵/۱ لیتر درهکتار ویا سم پر یمور ۵/۰ کیلو در هکتار به کار می رود.

۳) کنه دونقطه ای: مهمترین وزیان آورترین آفت سویا بخصوص در تابستان های گرم وخشک است که غالبا در پایان مرحله رویشی وآغاز مرحله زایشی شروع به خسارت زدن میکند ،این آفت به شدت تکثیر می شود برگهای آسیب دیده زرد وقهوه ای شده وقبل از موعد می ریزند . شدت خسارت این آفت موقعی که فاصله بین بوته ها کم وآبیاری کافی نباشد بیشتر است . ازسم اومایت به مقدار یک لیتر در هکتار ویا سم نوسیرون به مقدار یک لیتر در هکتار استفاده می شود .
۴) کرم کپسول خوارسویا (هلیوتیس): که لارو این آفات از دانه های سویا در داخل غلاف تغذیه کرده وباعث کاهش عملکرد محصول می گردد. جهت مبارزه با آفات ،ازسم لا روین به مقدار ۱ کیلودر هکتار استفاده می شود.

۵) کارادرینا: یا کرم برگ خوار سویا به صورت لارو از برگهای سویا تغذیه نموده وباعث کاهش سطح سبز برگ می شود،جهت مبارزه با این آفات ،از سموم فسفره از قبیل سم نواکرون به مقدار دولیتر در هکتار وسم دور سبان به مقدار ۵/۲-۲ لیتردر هکتار انجام می گیرد. نکته مهم در این زمینه مراعات فاصله کاشت وجهت باد در مزارع سویا ،نسبت به مزارع ذرت می باشد ،چرا که مزارع ذرت در دشت مغان ،به عنوان منبع مهم انتقال انواع آفات مکنده وجونده به مزارع سویا عمل میکنند.

بيماريهاي سويا:
در مناطق سویا کاری در دشت مغان ،بیماری گسترده ای که مانعی جدی بر سر کشت سویا باشد وجود ندارد. اما مواردی از بیماریهای زیر در برخی مزراع سویا در دشت مغان مشاهده می شود:
الف) پوسیدگی فیتوفترایی ساقه و ریشه (Phytophtora Sojae)
این بیماری خاکزاد عمدتاً در خاکهای رسی که زهکشی مطلوبی ندارند دیده می شوند . قارچ عامل بیماری بر روی بقایای گیاهان در خاک دوام پیدا می کند . بیماری با افزایش رطوبت خاک و بارندگی بروز می یابد . آلودگی وخسارت در تمام مراحل رشد می تواند حادث شود .علائم بیماری شامل کاهش بوته هابه دلیل پوسیدگی بذر یا مرگ بوته قبل از جوانه زنی است علائم به صورت پوسیدگی بذر، پژمردگی و مرگ گیاهچه و در گیاهان مسن تر علائم زردی، پژمردگی و در نهایت مرگ گیاه را در پی دارد . برگ های بوته های آلوده در بین رگبرگ ها زرد شده و بدنبال آن پژمردگی عمومی و مرگ گیاه حادث می شود در اراضی مناطق بیله سوار بدلیل نوع و روش آبیاری، مشکل زهکشی و عدم رعایت تناوب زراعی این بیماری بخصوص در کشت های دیر هنگام بیشتر مشاهده می گردد . جهت کنترل این بیماری بایستی ضمن تغییر روش آبیاری، از کشت سویا در اراضی با زهکش ضعیف و یا با سابقه این بیماری پرهیز کرد. کنترل شیمیایی نیز با استفاده از ترکیبات متالاکسیل که با اسامی تجاری ردومیل ( به میزان یک کیلوگرم در هکتار )، سابدو، آپرون، عرضه می شود صورت می گیرد.

ب) لکه آجری یا ارغوانی ( Cercospora cassiicola )
بصورت محدود دیده می شوند . دیرتر از آن ظاهر می شوند که خسارت اقتصادی ایجاد کنند. در ارقام دیررس یا ارقام حساس در سال هایی که بارندگی زیاد است یک بیماری بالقوه است. زخم های روی برگ بصورت قرمز یا قهوه ایی تا قطر ۱۵ میلی متر دیده می شوند. آلودگی های شدید ممکن است باعث ریزش برگهای نارس شود . بیشتر ارقام رشد محدود و پرمحصول وسازگار به این بیماری متحمل هستند . جهت کنترل شیمیایی نیز می توان اندام های هوایی را با سم سیستمیک زینب به مقدار یک کیلو در هکتار، سمپاشی کرد.

ج) پوسیدگی زغالی (Macrophomina Phaseolina )
زمانی که بوته هادر تنش رطوبتی یا کمبود مواد غذایی فشردگی خاک ،نماتدها و سایر عوامل بیماری زا باشند، بیماری به شدید ترین شکل دیده می شود. علائم بیماری در هوای خشک وگرم ومعمولا پس از گلدهی ظاهر می شود واین بیماری در درجه اول یک بیماری طوقه است ولی می تواند در قسمت های هوایی نیز آلودگی کند. در بافت های آلوده ریشه اصلی وقسمت پایین ساقه نوعی تغییر رنگ متمایل به خاکستری گسترش می یابد. سرانجام بیماری گرداگرد ساقه را میگیرد وسبب پژمردگی ومرگ بوته می شود اسکلروتها به صورت پوششی از پودر زغال نمایان می شوند به همین دلیل پوسیدگی زغالی نامیده می شود. تاکنون رقم مقاوم ویا قارچ کشی برای کنترل بیماری شناخته نشده است نگهداری بوته ها به شکل سالم وقوی خسارت را کم می کند، لذا استفاده از کود وآب کافی و تراکم کم وتناوب طولانی وکنترل علفهای هرز عوامل موثری می باشند.
د)لکه های قهوه ای (Septoria glycines)
لکه های قهوه ای قرمز گوشه دار ظاهر می شود، سپس برگ زرد شده ومی افتد لکه به بالای بوته پیشرفت می کند. یک بیماری رایج در گیاهان جوان است، اگر هوای گرم ومرطوب مدتی ادامه یابد آلودگی وریزش برگها از قسمت پایین به بالای بوته پپیشرفت می کند. معمولا هوای گرم وخشک اواسط فصل باعث توقف توسعه بیماری می گردد ولی ممکن است بیماری مجدداًدر نزدیک دوره رسیدن فعال شود .توسعه بیماری می تواند سب کاهش شدید عملکرد شود. در صورت کشت مداوم وبدون مراعات تناوب، بیماری می تواند شدیدتر گسترش یابد . برگها به شدت آسیب دیده وزرد رنگ شده و می ریزند. ارقام بسیار مقاوم وجود ندارد؛ گرچه تفاوتهایی در ارقام دیده می شود مراعات تناوب زراعی وشخم عمیق کاه وکلش وکاشت بذر سالم از راههای کنترل می باشد.

و) موزاییک سویا
این بیماری بوسیله ویروس موازئیک سویا (smv) ایجاد می شود. این بیماری با کشت بذرهای آلوده وبوسیله حداقل 31 گونه شته گسترش می یابد علائم، بسته به رقم وسن گیاه، نژاد ویروس ودرجه حرارت متفاوت است. علائم در اب وهوای خنک 18 تا 24 درجه سانتیگراد بیشتر قابل مشاهد است .وقتی درجه حرارت از 30درجه بالاتر باشدممکن است علائم روی برگ ها دیده نشود برگهای جوانتر علائم شدید تری نشان می دهند برگ های آلوده پیچیده شده واز اندازه طبیعی باریک تر هستند وبرگچه های آلوده چروکیده شده و حاشیه آنها به سمت پایین می پیچد.گیاهان آلوده کوتاه شده وفاصله میان گره ها و دمبرگ ها کوتاه می شود غلاف های آلوده معمولا کوچکتر دانه های آلوده خال های سیاه یا قهوه ای داشته واز دانه های سالم کوچکترند جهت کنترل از کاشت بذر عاری از ویروس، کنترل شته ,و علف هرز وجدا نمودن سویا از سایر گیاهان لگو مینوز، می توان استفاده کرد.

توصیه های عمومی جهت کنترل بیمارهای سویا :
به منظور کنترل گسترش بیماریها در مزارع سویا می بایستی اقدامات زیر را انجام داد:
۱- مراعات تناوب زراعی صحیح با غیر لگومینوزها
۲- مبارزه با علفهای هرز وبقایای گیاهی سال قبل
۳- استفاده از بذور سالم وترجیحاًگواهی شده
۴- تقویت بافت خاک
۵- حذف بوته های بیمار از مزرعه
۶- سمپاشی به موقع
۷- استفاده از ابزارآلات وماشین های کشاورزی تمیز وغیر آلوده
۸- مراعات عمق کاشت مناسب
۹- زهکشی مطلوب خاک
۱۰- استفاده بهینه ومتعادل از کودهای ازته وپتاسه (عموما ،هرچه بافت گیاه تردتر باشد حساسیت به بیماری ها بیشتر وهرچه بافت خشبی تر مقاومت به بیماری بیشتر می باشد )

برداشت سویا
انجیراستور: ریزش کامل برگها در زمان رسیدن گیاه نشان می دهد که محصول در مدت یک هفته ،آماده برداشت خواهد بود رطوبت دانه ۵روزپس از ریزش تمام برگها به کمتر از ۱۵درصد می رسد درمجموع پیشنهاد می شود ،محصول سویا در رطوبت ۱۳ در صد برداشت گردد. درحالت کلی از برداشت در هوای بارانی جداً بایستی خوداری کرد.

همه چیز درباره کاشت و نگهداری گل محمدی

در دشت مغان، تاریخ برداشت معمولاً با توجه به شرایط آب وهوای منطقه مابین ۲۰ مهر تا اواسط آذر ماه می باشد روش برداشت در دشت مغان نیز بر دونوع است: در روش اول با استفاده از کمباین ،عمل برداشت سویا انجام میگرد ،در این روش زمان کوتاه و هزینه پایین است، اما مقداری از محصول در ساقه ی بوته ها بر روی زمین می ماند وبرداشت نمی گردد لذا افت محصول در این روش بیشتر از روش برداشت دستی است .

در روش دوم که موسوم به روش دستی است، بوته ها بصورت دستی توسط کارگر با داس چیده شده وسپس با کمباین کوبیده می شوند. در این روش، افت محصول به حداقل می رسد، اما هزینه کارگری افزایش پیدا میکند، اما با توجه به استفاده از افراد خانواده در سطح منطقه، این روش، متداول تر وعمومی تراست.